310815: Voor een vluchteling zijn woorden net zo goed daden
Geschreven door Redactie
maandag 31 augustus 2015
De vluchtelingenkwestie is een van de prangendste vraagstukken van deze tijd. Het bevraagt de openheid van onze grenzen. Het stelt de door velen gedroomde eenheid van Europa op de proef. En op een persoonlijker niveau legt het bloot hoe solidair we willen zijn met onze medemens.
In ieder geval benaderen we de kwestie verkeerd. Dat meent althans socioloog Teresa Piacentini. Op Open Democracy lees je het betoog van Piacentini. Gehuld in een nevel van zelfzuchtigheid staren we ons blind op de aantrekkingskracht van onze landen op mensen die asiel aanvragen. Bescheidenheid zou veel gepaster zijn.
Die aantrekkingskracht kan namelijk eenvoudig worden samengevat: hier hoef je niet ‘permanent bang te zijn om te sterven.’
Met dit perspectief komt de mens die aan de grens staat op een andere manier in beeld. Dan zien we een gezin dat een levensgevaarlijke boottocht, tochtige tentjes en een totaal onbekend land zonder sociaal netwerk of familie ‘verkiest’ boven het eigen thuis.
Reden voor Al Jazeera Waarom Al Jazeera niet van 'migranten' wil spreken, lees je hier. om niet lichtzinnig over ‘migranten’ maar consequent over ‘vluchtelingen’ te spreken.
De taal als handeling
Net als Al Jazeera moeten we beter kijken naar de taal die we gebruiken. Voor je het weet lezen we dat wij hier ‘minder, minder, minder’ Lees hier meer over het Volkskrantonderzoek naar wat wij Nederlanders willen. vluchtelingen willen. Terwijl we er vooral de economische ‘gelukszoekers’ mee bedoelen, waarvan je je kunt afvragen of we die überhaupt vluchtelingen moeten noemen.
Taal beschrijft immers niet alleen de werkelijkheid, ze schept die evengoed. Neem het huwelijk. Taalfilosoof John Austin legt uit dat door een taalhandeling, het uitspreken van het woord ‘ja,’ een verandering in de werkelijkheid optreedt: twee mensen zijn getrouwd. Met woorden geef je, letterlijk, de realiteit een andere wending.
Lees meer